මං හිටියනම් එනවිට කැලයට දරට
වන මල් නෙලා අතුරා සිරි පතුල වට
වැඳ වැටෙනවා නොගොහින් ගෙට වරුවකට
කාටත් හොරෙන් ගොඩ අරගෙන කැටය මගේ
සිවුරක් ගෙනත් දෙනවා කහ අත්ත වගේ
එතකොට බලත හැකි පොරවා වඩින ර‍ඟේ
කිණිහිරි ගහක මල් හෙලවෙන වැනි හුළ‍ඟේ
පන් උගුලන් ඇවිත් සායම් පොවා ගෙන
තුන් ඉරි රටාවෙන් පැදුරක් වියා ගෙන
අම්මට තාත්තට අත ගස්සවා ගෙන
දෙනවා ගිහින් සැතපෙන්නට එලා ගෙන
රාහුල පුංචි හාමුදුරුවො වඩින කොට
ගෙදරට වැඩමවා ගෙන සුදු වියන් යට
කිරිබත් හදා සුවඳැල් හාලෙන් රස‍ට
ටික ටික වලඳවනවා ඇවිදින් ළඟ‍ට
ගල් පෙරළපු දවසෙ ගිජිකුළු පව්වේ සිට
මං හිටියනම් සත පණහක් දී අතට
රා බොන අපේ ලොකු මාමා පිටත් කොට
දැනමුතු කමක් කරනව දෙව්දත් තෙරට
බුදු හාමුදුරුවන් හට බැණ වදින විට
මොකටද ඉතින් ඉන්නට බැරි වුණා කොට
අම්මලා මොනවා කීවත් මොලවලා මිට
දෙනවා චිංචි මානවිකාවගෙ කටට
සච්චකයාට ඇවිදින් වාදෙට පැන්න
සැක්කරයා මොටද ආවේ ඔර වන්න
දිව ඇද විරිත්තල පණ්ඩිතකම යන්න
මල්ලියි මමයි හිටියම ඇති නිය වන්න
මගෙ මල් පොකුරු දුටුවම ඉවසුමක් නැතී
පොඩි පොඩි හාමුදුරුවරු මළුවේ නැවතී
කිරි එතනා හෙටත් ගෙනැවිත් මල් කිනිතී
දෙනවද කියා හෙමිහිට අහනවා ඇතී
ශ්‍රී චන්ද්‍රරත්න මානවසිංහ -
Post a Comment